Toen ik zwanger was, kozen mijn partner en ik heel bewust om geen kraamzorg in te schakelen. We hadden vertrouwen in onszelf en in elkaar. We wilden die eerste weken met onze zoon Musa in alle rust en intimiteit doorkomen, zonder vreemden in huis. Maar eerlijk? Achteraf gezien waren er zeker momenten waarop ik dacht: "Oh, dit is zo’n moment waarop een kraamverzorgster handig was geweest."
Toch kijk ik er positief op terug, juist omdat we oplossingen vonden die bij ons pasten. In deze blog deel ik de 5 dingen die ik het meeste miste zonder kraamzorg — én hoe wij er samen een weg in vonden.
1. Iemand die ‘s nachts paraat staat
In de kraamzorg heb je vaak iemand die met je meedenkt als je baby veel huilt of als jij je oververmoeid voelt. Zonder kraamzorg waren de nachten pittig — vooral toen ik herstellende was van de keizersnede.
Onze oplossing: We maakten een nachtritme-schema waarin mijn partner en ik elkaar aflosten. Soms sliep één van ons op de bank, zodat de ander écht even bij kon tanken. Die verdeling hielp zóveel.
2. Zeker weten dat je het goed doet
Ik twijfelde veel: Is zijn temperatuur oké? Waarom huilt hij? Is zijn naveltje wel normaal? Een kraamverzorgster had daar meteen op kunnen reageren.
Onze oplossing: We hadden een boekje bij de hand ("Oei ik groei!" en "Het grote babyhandboek") en vroegen bij twijfel gewoon advies aan de verloskundige of via het consultatiebureau. Ook YouTube-filmpjes (van betrouwbare bronnen!) bleken een redding.
3. Een bevestiging dat ík het goed deed
Wat ik misschien nog wel het meeste miste, was iemand die tegen mij zei: “Je doet het goed, mama.” Want in de stilte van die eerste weken kun je je snel gaan afvragen of je wel genoeg doet.
Onze oplossing: Mijn partner herinnerde me er dagelijks aan dat ik genoeg was, precies zoals ik was. En ik hing affirmatiekaartjes op in huis met zinnetjes zoals:
"Je hoeft het niet perfect te doen. Alleen liefdevol."
4. Iemand die voor mij zorgt
Een kraamverzorgster maakt soms een kopje thee, zorgt dat je genoeg eet of pakt een wasje mee. Dat miste ik op de dagen dat ik nauwelijks uit bed kon komen.
Onze oplossing: We maakten vooraf een lijstje met mensen aan wie we praktisch hulp konden vragen (eten brengen, even baby vasthouden, boodschappen doen). En heel bewust: ik leerde om hulp te vragen, ook al vond ik dat spannend.
5. Houvast bij borstvoeding
De borstvoeding liep niet meteen soepel. Is dat normaal? Drinkt hij genoeg? Doet het pijn? Ik had geen idee.
Onze oplossing: Ik belde een lactatiekundige (op eigen initiatief) en keek mee met borstvoedingsvideo’s van andere moeders. Ik hield een logboekje bij van voedingen en plasluiers, zodat ik overzicht hield. Dat gaf rust.
En toch… zou ik het zó weer doen
Nee, het was niet altijd makkelijk. Maar er zat ook iets magisch in die eerste weken: de stilte, de zelfredzaamheid, de diepe band tussen mijn partner, onze baby en mij. Door bewust geen kraamzorg te nemen, leerden we samen te navigeren op ons eigen kompas.
Voor iedere ouder die deze keuze overweegt: het kán echt. Mits je je goed voorbereidt en je omgeving op de juiste manier betrekt. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je mág het wel zelf invullen.
💡 Tip van mama tot mama
Ben je benieuwd hoe wij ons voorbereidden op een kraamtijd zonder kraamzorg? In mijn e-book – dat binnenkort online komt – deel ik:
-
praktische tips en to-do’s,
-
checklists voor de eerste dagen thuis,
-
én onze eerlijke, rauwe en liefdevolle ervaringen.
Wil je als eerste weten wanneer het e-book beschikbaar is?
➡️ Volg me op
Liefs,
Nikita
Reactie plaatsen
Reacties